“Aksâmu’l-Kur’ân’da “Muksem Bih” ve “Muksem Aleyh” İlişkisi”
Yunus Emre Gördük
Özet
Allah, Kur’ân-ı Kerîm’de gece-gündüz, Ay, Güneş, incir, zeytin gibi canlı
ve cansız birçok varlığa; bunun yanında kıyamet gününe, meleklere,
Kur’ân’a ve kendi zâtına kasem etmiştir. Bu kasemler Kur’ân İlimleri literatüründe
Aksâmu’l-Kur’ân” olarak adlandırmaktadır. Kasem
ifadesinde kendisi ile kasem edilen şeye kasemin sebebi olan yani
kendisi için kasem edilen şeye ise denilmektedir. Arap kültüründe
yaygın olan bu yemin üslûbu, kendinden sonra gelen ispat veya nefiy cümlelerini
tekit unsuru olarak kullanılmaktadır. Allah ilk muhatapları Araplar
olan Kur’ân’da, onların yabancı olmadığı bu üslûba da yer vermiştir.
Burada dikkat edilmesi gereken nokta, söz konusu yeminlerin gelişi güzel
olmayıp bir hikmete binâen yapılmış olduğudur. Bunun ortaya konması da
ancak kasem ifadelerinin iki ana umdesi olan el-muksemu bih ve el-muksemu
aleyh ilişkisinin incelenmesiyle mümkündür. Bu makalede söz konusu
iki unsur örnekler ışığında ele alınmış ve bazı sonuçlara ulaşılmıştır.
Detaylar
Dil: Turkish - Tür: Araştırma - Sayfalar Sayısı: 38 - Tarih: 2015 - Ülke: TR